Пэўныя недахопы папярэдняй работы статыстыкі імкнуліся выправіць падчас чарговага перапісу 1970 г. У прыватнасці, тры новыя пытанні датычыліся міграцыі насельніцтва. Пытанне аб працягласці жыцця ў пэўным населеным пункце давала магчымасць атрымаць звесткі аб падзеле жыхароў на старажылаў і навасёлаў, параўнаць іх сацыяльна-эканамічныя характарыстыкі. Ім былі зададзены пытанні аб папярэднім месцы жыхарства і аб матывах яго перамены. Гэта, у сваю чаргу, дазволіла вызначыць напрамкі міграцыйных плыняў, іх iнтэнсіўнасць. Адпаведна шырэй і праграма распрацоўкі перапісу 1970 г. (56 табліц замест 36 у папярэднім). Больш таго, перапіс 1970 г. быў першым, у якім, побач з пытаннямі абавязковага характару, астатнія сем пытанняў (заняткі, месца работы, грамадская група, працягласць работы і тры пытанні аб міграцыі) задаваліся толькі пастаянным жыхарам кожнага чацвёртага жылога памяшкання. Вынікі перапісу 1970 г. апублікаваныя ЦСУ ў сямі тамах і, у адрозненне ад папярэдняй публікацыі, аб'яднаныя не тэрытарыяльна (па рэспубліках), а тэматычна. Прытым дадзеныя перапісу супастаўляюцца з адпаведнымі дадзенымі перапісу 1959 г. (па асобных паказчыках - 1920 і 1926 гг.).

Перапіс 1979 г. не меў істотных змен, аднак распрацоўка яго праводзілася па пашыранай праграме. Што ж датычыцца публікацыі яго вынікаў, то яны толькі крыху пераўзышлі па аб'ёме перапіс 1920 г. Адзіны том выйшаў у свет толькі праз пяць з паловай гадоў. Вынікі перапісу 1989 г. увогуле амаль не публікаваліся. Выйшла ў свет толькі некалькі брашурак па яго матэрыялах, а таксама публікаваліся асобныя звесткі ў перыядычных выданнях (напрыклад, дадзеныя па г. Мінску ў газ. «Вячэрні Мінск». 1990. 28 сак.).

3. Статыстыка сельскай гаспадаркі

Ваенныя дзеянні на тэрыторыі Беларусі ў 1917 - 1920 гг., безумоўна, не з'яўляліся спрыяльнымі ўмовамі для статыстычнай працы. Да таго ж палітыка харчразвёрсткі яшчэ магла грунтавацца на прыблiзных, агульных уяўленнях аб велічыні ўраджаю і запасаў асобных сельскагаспадарчых прадуктаў. Аднак асэнсаванне неабходнасці змен у эканамічнай палітыцы патрабавала дакладнага вывучэння праблемы. І ўрэшце, у 1920 г. ЦСУ РСФСР праводзіць першы ў савецкай краіне сельскагаспадарчы перапіс.

Увогуле ў гісторыі савецкай сельскагаспадарчай статыстыкі акрэсліваюцца два асноўныя перыяды: першы - да 1930 г., другі - з пачатку суцэльнай калектывізацыі вёскі. На працягу першага перыяду вывучэнне спраў у сельскай гаспадарцы праводзілася ЦСУ. У цэнтры ўвагі статыстыкі 1920-х гг. знаходзілася індывідуальная гаспадарка. Склаліся наступныя формы абследаванняў: дынамічныя ці «гнездавыя» перапісы, вясеннія (асеннія) апытанні і бюджэтныя абследаванні. З пачаткам жа масавай калектывізацыі статыстычнае вывучэнне базіруецца на гадавых справаздачах калгасаў і саўгасаў, да таго ж гэтае вывучэнне праводзілася пад кантролем тых, хто распрацоўваў планавыя паказчыкі.

Такім чынам, пачатак статыстычнага вывучэння сельскай гаспадаркі можна звязваць з перапісам 1920 г. Перапіс ахапіў пераважную большасць сельскагаспадарчых рэгіёнаў краіны. Аднак праграма вывучэння была абмежаванай, надзейнасць паказчыкаў, сабраных ва ўмовах ваеннага
часу, - невысокай, а сам матэрыял у пасляваенны час хутка састарэў.

Большае значэнне мела апытанне насельніцтва аб формах землекарыстання, праведзенае ў тым ліку і ва Усходняй Беларусі ў апошнія месяцы 1920 г. Анкеты запаўняліся не кожным селянінам паасобку, а адказнымі работнікамі сельскіх Саветаў. Аднак не магчымыя хібы азначанага апытання сталі перашкодай для публікацыі яго вынікаў. Галоўнае: яны не адпавядалі канцэпцыі аб росце цікавасці вяскоўцаў да калектыўных гаспадарак і ідэалагічнай схеме аб «прышчэпаўшчыне». Бо на пытанне: «пры якой з формаў землекарыстання дасягаецца лепшая апрацоўка глебы» - каля 88% апытаных адказалі: «пры хутарской» і 78% рэспандэнтаў вызначылі: насельніцтва іх сельсаветаў імкнецца пераважна да хутарской формы.

У 1920-х гг. найбольш распаўсюджанымі былі два віды выбарачных абследаванняў: дынамічныя (ці гнездавыя) перапісы і асенне-вясеннія апытанні. Дынамічныя перапісы праводзіліся штогод з 1921 па 1929 г. (выключаючы 1928 г.) пераважна ў адных і тых жа тыповых для пэўнай прыродна-гаспадарчай зоны групах паселішчаў («гнёздах»). Сістэматычнае назіранне за адной групай гаспадарак праводзілася па шырокай праграме (рабочая сіла, пасяўная плошча, пагалоўе жывёлы, наяўнасць машын і абсталявання, а таксама арэнда зямлі, жывёлы, інвентару, наём рабочай сілы). У развіцці дынамічных перапісаў вызначаюць два перыяды. Першы (1920 - 1926), калі ўся ўвага была сканцэнтравана на вывучэнні «сацыяльна-арганічнай эвалюцыі», і другі (1927 - 1929), калі асноўным стала вывучэнне сацыяльна-вытворчых адносін у вёсцы. Сапраўды, спроба вызначэння груп у 1920 - 1924 гг. на аснове непасрэдных класавых прыкмет не ўдалася. Пераход да нэпа на вёсцы прадвызначыў неабходнасць змен, якія акрэсліліся ў развіцці дынамічных перапісаў да 1927 г. Быў зменены сам прынцып закладкі «гнёздаў» шляхам іх звязкі з вытворчым напрамкам пэўнай мясцовасці. Тыповасць раёна вызначалася ў залежнасці ад таго, якая з галін сельскай гаспадаркі давала найбольшы прыбытак. Прытым асаблівая ўвага ў праграме 1927 г. звярталася на вызначэнне сацыяльнага складу насельніцтва, якое абслугоўвалася крэдытнай кааперацыяй, і на сацыяльна-класавыя аспекты ўвогуле.

Пэўным мінусам азначаных абследаванняў можна лічыць усё ж нераспрацаванасць і неабгрунтаванасць асобных крытэрыяў для вызначэння сацыяльна-класавай структуры насельніцтва з улікам спецыфікі сельска-гаспадарчай вытворчасці асобных рэгіёнаў СССР (напрыклад, мяса-малочнай жывёлагадоўлі на Беларусі). Істотным недахопам дынамічных абследаванняў з'яўляецца недастатковасць долі вывучаемых гаспадарак і цяжкасці распаўсюджвання дадзеных на больш шырокую тэрыторыю.

Непасрэднае выкарыстанне лічбавага матэрыялу дынамічных перапісаў немагчыма без папярэдняга выяўлення формаў існавання крыніцы, іх месцазнаходжання, колькасных і якасных асаблівасцей. Акрамя матэрыялаў, якія адклаліся ў цэнтральных архівах СССР (зараз РФ), значная іх частка знаходзіцца ў фондзе ЦСУ Нацыянальнага архіва РБ і адпаведных абласных фондах. Што датычыцца публікацый, то найбольш раннія вынікі перапісаў змяшчаліся ў «Працах ЦСУ» (1921 - 1922 гг.). Асноўная ж маса публікацый адносіцца па часу выхаду ў свет да другой паловы 1920-х гг. У гэты час выйшлі і некаторыя рэспубліканскія зборнікі.

Правядзенне вясеннiх апытанняў мела асноўнай мэтай атрыманне статыстычных звестак аб важнейшых паказчыках гаспадаркі на момант заканчэння вясенняга севу, найперш аб стане ўсяго земляробства і жывёлагадоўлі. Гэтыя дадзеныя былі неабходны для вызначэння памераў сельскагаспадарчай вытворчасці ў бягучым годзе і ў першую чаргу валавога збору збожжавых. Перапіс улічваў як насельніцтва, так і пэўныя гаспадарчыя аспекты: жывёлу, інвентар, асабліва падрабязна пасевы розных культур. Акрамя вытворчых, картачка-фармуляр вясенняга апытання ўключала звесткі аб сацыяльных адносінах па найму-здачы інвентару і жывёлы і найму-продажы рабочай сілы.

Абследаванні праводзіліся сіламі валасных статыстыкаў з прыцягнен-нем работнікаў валвыканкамаў, настаўнікаў, добраахвотных карэспандэнтаў і іншых асоб. Але ў сувязi з тым, што вясенняе апытанне праводзілася часцей адначасова з падатковым улікам у даволі сціслыя тэрміны. Таму галоўнай акалічнасцю, якая асабліва істотна зніжала дакладнасць, з'яўляўся спосаб абследавання (вуснае апытанне галавы гаспадаркі аб памерах пасеву па кожнай паасобнай культуры). Зразумела, сяляне заніжалі велічыню засеяных плошчаў, колькасць жывёлы, ураджайнасць. Ацэнка памераў гэтага зані-жэння як у цэлым па краіне, так і па асобных тэрыторыях была ў 1920-я гг. прадметам заўсёдных дыскусій між ЦСУ і Дзяржпланам. У вынiку прымалі-ся адпаведныя папраўкі на недаўлік. У канцы 1920-х гг. для дадатковага ўдакладнення азначаных матэрыялаў выкарыстоўвалі кантроль-ныя абмеры і нават аэрафотаздымкі. Зводкі першапачатковых дадзеных вясенніх 10%-х пе-рапісаў шырока друкаваліся ў статыстычных зборніках ЦСУ СССР, а такса-ма змяшчаліся ў спецыяльных публікацыях мясцовых статыстычных бюро.

Абследаваннем, блізкім да суцэльнага, з'яўляўся падатковы ўлік, які праводзіўся штогод фінансавымі ўстановамі краіны. З 1923 г. пачалося выданне зборніка «Сельское хозяйство Союза ССР в ... году по данным налоговых сводок по единому сельхозналогу» (да 1930 г.). У гэтых зводных выданнях прыводзiліся галоўныя паказчыкі сельскагаспадарчай вытворчасці па тэрыторыях. Аднак фіскальныя інтарэсы, безумоўна, уплывалі на дакладнасць дадзеных. Да таго ж змены ў адміністрацыйна-тэрытарыяльным падзеле Беларускай ССР (6 паветаў, 10 акруг, 12 акруг, 8 акруг і г. д.) і ў падатка-абкладанні не даюць магчымасці параўнаць большасць звестак, прасачыць дынаміку развіцця сельскагаспадарчай вытворчасці на працягу 1920-х гг.

Бюджэтныя абследаваннi сялянскіх гаспадарак, якiя праводзіліся ў 1920-х гг., заслугоўваюць асаблiвай увагi. Прыкладнае супадзенне ва ўмовах дробнатаварнай вытворчасці як аб'ектаў статыстычнага назірання сялянскай сям'і і сялянскай гаспадаркі дазволіла злучыць у межах адзінага абследавання аналіз сялянскай вытворчасці і спажывання. Побач з тым вывучаліся такія аспекты, як склад сям'і, землекарыстанне, фондаўзброенасць, адносіны найму, арэндныя, крэдытныя і рынкавыя адносіны. Дэтальнасць і сістэматычнасць дазваляюць акрэсліць гэтыя абследаванні як адну з асноўных крыніц аб дакалгаснай вёсцы. Iх матэрыялы шырока публікаваліся. Дадзеныя па пасеву (па кошту асноўных сродкаў вытворчасці) публікаваліся па найбольш поўнай, а індывідуальныя бюджэты - звычайна па скарочанай праграме. Аднак неабходнасць уліку ўсёй інфармацыі, якая змяшчае стужкі распрацоўкі і бюджэтны бланк, вымушае даследчыкаў звяртацца ў архівы.

У другой палове 1920-х гг. пачынаецца статыстычнае вывучэнне і калектыўных гаспадарак. Звесткі аб калектывах друкаваліся ў згаданым вышэй выданні «Сельское хозяйство Союза СССР в ... году по данным налоговых сводок по единому сельхозналогу», а таксама ў асобных зборніках. Пры вывучэнні звестак азначаных публікацый трэба мець на ўвазе, што колькасны рост калектываў не заўсёды адлюстроўваў рэальныя змены ў настроях сялян. Так, напрыклад, з 1924 г. колькасць калектываў, арганізаваных сялянамі, хутка скарачалася, а агульныя лічбы ўзрасталі за кошт стварэння яўрэйскіх арцелей і г. д.

І ўсё ж публікацыі аб калгасах 1920-х гг. істотна адрозніваліся ад адпаведных выданняў 1930-х гг. З 1930-х гг. у аснову статыстычных звестак кладуцца гадавыя справаздачы калгасаў і саўгасаў. Гэта паступова зніжае якасць інфармацыі. У найбольшай ступенi вызначаецца істотная фальсіфікацыя вытворчасці збожжа. З пачатку 1930-х гг. узнікае ідэя ўліку біялагічнай ураджайнасці (на практыцы яна пачала ажыццяўляцца з
1934 г.). Пры гэтым улічваўся ўраджай «на карню». Магчымыя страты пры транспарціроўцы, сушцы, ачыстцы збожжа прымаліся над увагу не заўсёды, а з 1939 г. пра іх забыліся зусім.

Прыкладна такая методыка праіснавала да сярэдзіны 1950-х гг., калі ўпершыню апублікаваны дадзеныя па валавым зборы як свірнавым («амбарным» - руск.) ураджаі. Але ўжо з сярэдзіны 1960-х гг. фарміруюцца іншыя напрамкі скажэнняў, пачынае фігураваць так званая «бункерная» вага (а між іншым, розніца паміж бункернай вагой і фактычнай - пасля ачысткі і сушкі - можа дасягаць чвэрці ўраджаю). Растуць прыпіскі, калі ўраджайнасць «павялічвалі» за кошт няўлічаных плошчаў, а надоі - за кошт няўлічаных кароў. Прытым здадзеную на мяса з прыватнай гаспадаркі жывёлу асобна не пазначалі. Так складвалася статыстычная дэзінфармацыя.

4. Статыстыка прамысловасці

Адным з першых мерапрыемстваў створанага ў 1918 г. ЦСУ РСФСР (аддзелы асноўнай прамысловай статыстыкі і бягучай прамысловай статыстыкі) было правядзенне першага прамысловага і прафесійнага перапісу (крытычны дзень - 31 жніўня 1918 г.). Асноўная публікацыя дадзеных перапісу ўключае 32 табліцы. Апошнія змяшчаюць галоўным чынам абсалютныя паказчыкі (у натуры і кошце). Але трэба ўлічваць, што ў тыя гады катастрафічнае абясцэньванне валюты зводзіла да нуля значэнне коштавых паказчыкаў. На заводах папяровыя грошы выдавалі рулонамі. Прытым у розных раёнах ступень інфляцыі была неаднолькавай.

Для выкарыстання асноўных табліц неабходна перагрупоўка матэрыялу, перавод абсалютных паказчыкаў у адносныя. Перапіс ахапіў 31 губерню, на якую ўвосень 1918 г. распаўсюджвалася Савецкая ўлада (у тым ліку Смаленскую, Віцебскую і Магілёўскую). На жаль, шмат якія істотныя пытанні прамысловага перапісу не былі абагульнены (у прыватнасці, бланк «Б» - «Арганізацыя кіравання») і гісторыкам неабходна звяртацца да першапачатковых матэрыялаў. Што ж датычыцца перапісаў 1920 і 1923 гг., то пры іх правядзенні не было вызначана дакладнае размежаванне буйной і дробнай прамысловасці; публікацыі дадзеных несупастаўныя, бо перапіс 1923 г. праводзіўся толькі ў гарадах.

Бягучая прамысловая статыстыка ЦСУ ў першай палове 1920-х гг. знаходзілася ў нездавальняючым стане. З пачаткам індустрыялізацыі становішча пачынае мяняцца. Перапісы прамысловасці з 1925 - 1926 гг. былі заменены штогадовымі абследаваннямі фабрык і заводаў (звесткі аб руху сыравіны, зменах у абсталяванні, стане энергетычнай базы і г. д.). Пры публікацыі статыстычных дадзеных упершыню была ўведзена новая класіфікацыя галіновай структуры прамысловасці. Падзел па вытворчасцях (занадта складаны і заблытаны) быў заменены дзвюма асноўнымі эканамічнымі групамі: вытворчасць сродкаў вытворчасці і вытворчасць сродкаў спажывання. Абследаванні былі праведзены ў 1925/26, 1926/27, 1927/28, 1928/29 гг. (з 1921 па 1930 г. гаспадарчы год не супадаў з каляндарным, бо пачынаўся і заканчваўся 1 кастрычнiка. Іх дадзеныя маюць вялікае значэнне для вывучэння працэсу індустрыялізацыі. Дарэчы, з 1 кастрычніка 1926 г. былі ўведзены новыя формы гадавых справаздач, якiя ў асобных прадпрыемствах да гэтага часу дасягалі 7,5 тысяч старонак. Былі зроблены першыя спробы машыннай апрацоўкі дакументаў. З 1927 г. СССР пачаў выпускаць уласныя лічыльныя машыны.

Разам з тым нельга не адзначыць і шэраг недахопаў. Улік зараз ішоў не ў натуральных адзінках, як раней, а па кошту вырабленай прадукцыі. Між іншым аптовыя цэны рэзка ўзрасталі - ішло рэзкае абнаўленне наменклатуры (асартыменту) прадукцыі. З 1930-х гг. з непаладкамі ў статыстыцы не было каму змагацца. ЦСУ ліквідуецца. Статыстыка прамысловасці пачынае грунтавацца на распрацоўцы гадавых справаздач прадпрыемстваў. Дробная прамысловасць, аднак, працягвала ўлічвацца (што асабліва істотна для БССР) на падставе спецыяльных перапісаў, правядзенне якіх з пачатку 1930-х гг. становіцца рэгулярным. Толькі ў 1964 г. яны былі заменены бягучым улікам і справаздачнасцю. Гэты факт неабходна ўлічваць пры аналізе публікацый статыстычных дадзеных.

Пасля вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў паступова аднаўляецца і дзейнасць статыстычных органаў. Ва ўмовах дэфіцыту рабочых рук найбольшае значэнне набывае ўлік прафесійна-кваліфікацыйнага складу рабочых прамысловасці (1945, 1947, 1953, 1954 і г. д.). Аднак і ў пасляваенны час існавала шмат нявырашаных праблем. Зборам статыстычных звестак на прадпрыемствах займаліся больш як 20 аддзелаў і служб. Адсутнічалі каардынацыя iх дзеянняў і падрабязны эканоміка-статыстычны аналіз дадзеных. Пры вывучэнні статыстычных матэрыялаў неабходна ўлічваць і асобныя мерапрыемствы савецкага ўрада, рэформы ў прамысловасці і на транспарце. Так, у штогодніках «Народное хозяйство...» з 1965 - 1966 гг. улік прадукцыі вызначаецца пераважна ў рублях, а не ў фізічных велічынях, і гэтыя паказчыкі на працягу 1970-х гг. па-ранейшаму хутка растуць, што стварае ілюзію дабрабыту. Між іншым прадпрыемствы выкарыстоўвалі ўсе сродкі, каб павялічыць цану вырабленай прадукцыі (абнаўленне асартыменту, выпуск прадукцыі са знакам «Н» - «навінка» і г. д.). У выніку пры перавыкананні планаў прадпрыемствамі фактычнае спажыванне тавараў насельніцтвам не толькі не ўзрастала, але часам і скарачалася. Акрамя таго, неабходна мець на ўвазе і такую рэч, як двайны ўлік (улік кошту тканіны, а пасля пашытай з яе вопраткі, абнаўлення яе асартыменту і г. д.).

ЛИТЕРАТУРА

1. Гл.: Машихин Е. А., Симчера В. М. Статистические публикации в СССР. Библиографический указатель. М., 1975.

2. Итоги Всесоюзной переписи населения 1959 г. СССР (сводный том). М., 1962; Итоги Всесоюзной переписи населения 1959 года: Белорусская ССР. М., 1963.

3. Итоги Всесоюзной переписи населения 1970 г. Т. I - VII. М., 1972 - 1974: т. І. Численность населения СССР, союзных и автономных республик краев и областей. М., 1972; т. ІІ. Пол, возраст и состояние в браке населения СССР, союзных и автономных республик, краев и областей. М., 1972 і г. д.

4. Население СССР. М., 1990; Возраст и состояние в браке населения СССР. М., 1990; Семья в СССР. М., 1990 i г. д.

5. Гл.: «Инструкции для разработки материалов гнезд динамического обследования 1927 г.» і адпаведныя інструкцыі (М., 1929).

6. Статистический ежегодник за 1924 - 25 гг. Вып. ІІ. Ч.І. Минск, 1926; Статистический ежегодник за 1925 - 1926 гг. Минск, 1926, Белорусская ССР в цифрах. К 10-летию существования БССР. 1919 - 1929. Минск, 1929 i iнш.

7. Гл.публікацыі: Население, посев, скот, птица и сельскохозяйственный инвентарь в 1923/24 гг. М., 1926; Основные элементы сельскохозяйственного производства СССР за 1916 и 1923 - 27 гг. по частному сектору сельского хозяйства. М., 1930. У практычных адносінах для гісторыка больш цікавы выйшаўшы раней зборнік: Основные элементы и продукция сельского хозяйства СССР за 1925/26 - 1928/29 гг. с приложением хлебофуражного баланса за 1928/29 г. М., 1928.

8. Агляд фондаў цэнтральных архіўных устаноў. Гл.: Бокарев Ю.П. Бюджетные обследования крестьянских хозяйств 20-х годов // Вопросы истории. 1974. № 6. С. 37 - 48 (акрамя таго, гл. Фонды Наркамфіна і ЦСУ БССР).

9. Колхозы СССР: Статистический справочник. М.: ЦСУ СССР, 1929; Калгасы БССР (папярэднія вынікі абследаванняў у 1928 і 1929 гг.). Мінск, ЦСУ, 1929 і г. д.

10. Труды ЦСУ, т. XXXVI, вып. 1 - 2, 3.

11. У якасці дадатку да публікацыі часта выкарыстоўваюць работу М. Я. Вараб'ёва «Фабрично-заводская промышленность 1913 - 1918 гг.» (Труды ЦСУ, т. XXVI, вып.1 - 2), якая, аднак, мае шэраг недахопаў.

12. Яны захоўваюцца ў ЦДАНГ РФ, ф.1562, воп. 5.

13. Публікацыя гэтых дадзеных знаходзіць адлюстраванне ў часопісе «Веснік статыстыкі».

Страницы: 1, 2